KALP KATİLİ AYRILIK - FURKAN YORGANCI



KALP KATİLİ AYRILIK





Ayrılık ayrılık aman ayrılık, her bir dertten âlâ yaman ayrılık. 

(bkz: https://www.edekitap.com/ferhad-ibrahimi )  

Ayrılık bilindiği gibi sadece insana değil zamana ve mekâna da izini ve hüznünü bırakır. Tren garlarına, yağmurun dövdüğü sokaklara, en güzel anıların sahibini kucakladığı parklara… Bununla da yetinmez insanın yüreğine bırakır en derin yaraları ve zamanla geçse de izi daim olur. Tüm enerjisini o yarayı kapamaya harcadığı için o çocuksu gülüşünü kaybeder. Bir zamanlar mutlu olduğu, özünü bulduğu ve sonuna kadar yaşadığını hissettiği dönemlere özlem duyar. Bu durum neticesinde Recaizade Mahmut Ekrem’in Araba Sevdası romanındaki Bihruz karakterini andıran davranışlar sergiler. Sevdiğinin hayalinde attığı adımları gerçekle ayırt edemez, her hareketinin altında bir mana arar. Çünkü hayal dünyası ona geçici de olsa umut verir ve o iç ısıtıcı duyguları tekrar yaşamış gibi hissettirir. Gerçekle yüzleşmekten korkar, elde etmediği bir şeye, hayaline karşı bile sahiplenici bir tavır sergiler. Peki bu durum hayatın ortasında pat diye mi çıkar ortaya? Elbette hayır. İnsan bunu bebekliğinden itibaren yaşamaya başlar. Annenin kokusu, sesi ve sıcaklığından uzak kalması bile bu anksiyete tohumunu eker insanın benliğine. Bu tohum zamanla evrilir, anne ve baba da çocuğu ihmal ederse ayrılık anksiyetesine kadar evrilir. (bkz: https://www.erdempsikiyatri.com/ayrilma-anksiyetesi-bozuklugu-belirtileri-ve-tedavisi-nedir ) 

Bir zamanlar tadamadığı duygunun arayışı insana çok fazla hata yaptırır. Yanlış kalplerde içindeki çocuğu yıpratır ve hayata küstürür. Merdümgiriz1 bir kişiliğe bürünmesi kişiyi toplumdan uzaklaştırır ve eski neşesini yitirmesine sebep olur. Ayrılık insanı sadece zihinsel olarak etkilemez, fizyolojik sorunlar da doğurması muhtemeldir. İnsanın yaşadığı kayıp sonucu “yüreğim yanıyor” demesi aslında psikolojik bir şey olarak algılanabilir fakat cidden bu durum insanın yüreğini yakmasa da kalp yetmezliğine sebep olabiliyor. Bu durumun bilimsel kanıtı Hiraru Sato tarafından 1990 yılında keşfedilmiştir. “1990 yılında Japon Doktor Hiraru Sato, yoğun stres yaşayan daha çok yaşlı ve yalnız kadınlarda KALP YETMEZLİĞİ şikayetleri görmüş ve bu hastaları inceleyip kalp anjio ve kateteri yani kalpte görüntüleme filmleri çekmiş. Bakmış ki kalbin görüntüsü Japon balıkçıların AHTAPOT YAKALAMAK için denize attığı VAZOYA benzediği için yerel dilde bu TAKOTSUBO olarak adlandırılmıştır. Yani hastalığın bilimsel ismi, Takotsubo Kardiyomiyopatisi yani “kalp kası bozukluğu” olmuş. (bkz:  https://www.ahmetakgul.com.tr/index.php/uzmanliklar/kalp-hastaliklari/274-kirik-kalp-sendromu) Gördüğümüz üzere zihinsel bir durum kalbin bir odacığının büzüşmesine ve damar tıkanıklığı olmamasına rağmen kalp krizi etkisi yaratmasına sebep olabiliyor. Yıllardır şairlerin dilinden düşmeyen yârden uzak kalma durumunun bu kadar ciddi sonuçlar doğurabileceğini kim bilebilirdi ki? Siz siz olun dostlarınız böyle bir durum yaşarsa “Aman be kardeşim hayat bu boş ver” demek yerine; onun gerçekten bundan zararlı çıkabileceğini bilin ve farklı yöntemler denemekten çekinmeyin. Bildiğiniz üzere hayat boş vermek ve dostunu yitirmek için çok kısa.

1.        Toplumdan kaçan, insanlar arasına karışmaktan çekinen (kimse).

 

Furkan YORGANCI

                                                              

   KAYNAKÇA

-          Ede Kitap İnternet Sayfası: https://www.edekitap.com/ferhad-ibrahimi/

-          Erdem Psikiyatri İnternet Sayfası: https://www.erdempsikiyatri.com/ayrilma-anksiyetesi-bozuklugu-belirtileri-ve-tedavisi-nedir




Yazımıza eşlik eden şarkımız: 

Ayrılık - Selda BAĞCAN

https://youtu.be/CeBhwgw_Duw

 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İNSAN NEDİR? - ŞEVVAL CANSIZ

Resim
İNSAN NEDİR? İnsan; münzevi bir ağacın gölgesinde soluklanan, sonrasında ağacın gölgesine nankörlük sergileyip güneşin sohbetine davet edilmeyi bekleyen bir varlıktır.  Nankörlüğü kedi ile yarışan insan; kabuğuna sığmayacak bir yapıya da sahiptir. Örneğin kimi zaman melankolik bir piyanonun mırıltıları, kimi zaman yağmurların dinmeyen öfkesinin ve telaşının yeryüzüne inerek; toprağın kendine özgü duruşuna teslim ettiği iki dirhem bir çekirdek koku, kimi zaman da bir mum alevinin inişli-çıkışlı dans ettiği için etrafına yaydığı met cezir ışığın anaçlığı… Her bir tutamında farklı görseller ve bu görselleri besleyen betimlemeler vardır. Her birinin benliğinde kendi kişiliğini besleyen farklı dünyalar vardır.  Bu noktada insan; hem keşfedilmeyi bekleyen, hem de keşfedilmekten korkan bir varlıktır. Acıma, korku, endişe içinde kıvranırken; mutluluğu, coşkusu, huzuru içinde doğrulmayı hedefleyen bir varlıktır.  Aynı zamanda insan başını kuma gömebildiği için her şeyden bihaber gözükmeye çalış
Devamı

MAVİ’YE MEKTUPLAR - NUR ÇETİNKAYA

Resim
  MAVİ’YE MEKTUPLAR        Bazen oluyor ya hani, kafanızı yastığa rahat bir uyku uyumak için koyuyorsunuz, kapatıyorsunuz gözlerinizi, hayal kuruyorsunuz ya da düşünceler âlemine dalıyorsunuz. O hayal senin bu düşünce benim dolaşıyorsunuz. Sonra bir bakmışsınız uykunuz kaçmış, saat de epey bir geç olmuş. Evet... Ben, şuanda böyle bir ânın içerisindeyim. Kafamı yastığa koyalı saatler oldu. Çoğu gece olduğundaki gibi yine uyuyamadım. Uyku ilacı almadan uyumaya çalışmak benim neyime zaten? Uyuyamayacağım biliyorum, o ilacı içmeden uyuyamayacağım. Kafamdakileri bir kağıda dökmeden rahatlamayacağım ondan da adım gibi eminim. İlacı içsem de peşimi bırakmayan düşünceler ilaca direnmek adına yeterli bir sebep oluyor bana.       Oflayarak kalktım yataktan. Yorganı üzerimden çekince odanın soğukluğu sırtıma üşüştü. Titredim. Anneme yalvar yakar ördürdüğüm uzun hırkamı üzerime geçirdim. Hala ışığı yakmamıştım. Gözümü kör edecekti açınca, düşüncesi bile yüz buruşturmaya yeterdi. Ay ışığı güzeldi.
Devamı

ARTIK ZAMAN AKMIYOR - SEFA EVLİYAOĞLU

Resim
  ARTIK ZAMAN AKMIYOR “İnsanları yanlışlarından döndürme görevi üstlenenler ve sadece ortalığı karıştırmak isteyenler. İlki bugün mümkün değil ve başka bir yazının konusu.” İşte merakla beklenen o yazı. İki hafta dolmadı, bir akşam bir arkadaşıma kurumlanarak şöyle dedim: “Diyalektiğin iflas ettiği günümüzde birini bir konuda yanlış düşündüğüne ikna etmek imkânsız.” Bana karşılığı, “Duyduğum en modernist cümle.” idi. Almak istediğim dönüt de tam olarak buydu. Ne diyeyim, derdimi doğru düzgün bir şekilde anlatabildiğimi görünce kendimle gurur duydum. Sanki yarım bilgimizle atıp tutuyorduk ama öyle ya da böyle, modernizm büyüktür postmodernizm. Peki postmodernizmden ne anlamalıyız? Bana saç baş yoldurtan her şeyi anlamalıyız. Fakat en çok bilginin ayaklar altına alınmasına ve susmanın unutulmasına dayanamıyorum. İnanır mısınız, bunun aklıma geldiği gecelerde uyuyamıyorum(!).  Bir de şu hakikat sonrası 1 belası var. Hani entelektüel görünmek isteyenlerin “kapitalizm” ve “1984” artık
Devamı